admin

เมื่อ 4 ปีก่อน พี่ตูน บอดี้แสลม ได้ออกมาวิ่งการกุศลเพื่อหาเงินบริจาคช่วย 11 โรงพยาบาล ภายใต้ชื่อโครงการ “ก้าวคนละก้าว” ซึ่งโครงการนี้ก็มีคนตอบรับอย่างล้นหลาม และในปลายปีนี้พี่ตูนก็ได้กลับมาอีกครั้งกับโครงการ “ก้าวเพื่อน้องปีที่ 2” ที่จะวิ่ง 109 กม. เพื่อขอเงินบริจาคเป็นทุนเรียนต่อให้กับเด็กที่กำลังจะหลุดออกจากระบบการศึกษาจำนวน 109 คน โดยจะเริ่มวิ่งตั้งแต่วันที่ 1 ม.ค.ปีพ.ศ.2565 นี้ แต่แทนที่คนจะสนับสนุนเหมือนเมื่อก่อน กลับเริ่มมีเสียงวิพากษ์วิจารณ์กันอย่างหนาหู ทั้งที่พี่ตูนก็วิ่งเหมือนเดิม แต่ทำไมหลายคนกลับไม่อินแล้ว? ที่เป็นเช่นนี้ก็เพราะเมื่อคนเราบริจาคไป เราไม่ได้ให้เปล่า แต่ “ให้” ด้วยความรู้สึกว่าการช่วยเหลือเล็กๆ น้อยๆ นี้จะเปลี่ยนแปลงอะไรบางอย่างให้ดีขึ้น เหมือนกับคอนเซ็ปต์โครงการก้าวคนละก้าวที่บอกว่า เงินบริจาคเพียงแค่คนละ 9 บาท เมื่อนำมารวมกันก็สามารถกลายเป็นพลังที่ยิ่งใหญ่ได้  คอนเซ็ปต์นี้มันเต็มไปด้วยความหวังและความฝัน ก่อนที่ปีนี้เราจะถูกตบหน้าด้วยความจริงว่า “ต่อให้บริจาคเท่าไหร่ก็ไม่มีอะไรเปลี่ยน” เพราะสิ่งที่พังนั้นมันพังตั้งแต่การวางระบบแล้วว่า งบประมาณที่ควรเอามาใช้แก้ไขปัญหานี้มันอยู่ไหน ก่อนหน้านี้เอาไปใช้อะไรหมด ทำไมถึงบริหารได้ไม่เพียงพอ การบริจาคจึงเป็นเหมือนยาชาที่ช่วยให้คนไข้ไม่รู้สึกเจ็บปวดเพียงชั่วขณะหนึ่งเท่านั้น แต่ไม่ว่าจะให้ยาชามากมายเพียงใด คนไข้ก็ไม่มีทางหายจากอาการป่วยอยู่ดี ดังนั้นหลายคนจึงมองว่าควรแก้ปัญหาที่ต้นเหตุ คือเรียกร้องให้มีการจัดการระบบใหม่อย่างเป็นธรรมและตรวจสอบได้ งบประมาณส่วนไหนไม่จำเป็นก็ตัดออก จะได้มีเงินมาโปะส่วนนี้บ้าง แล้วถ้าเราทำได้ […]

ด้วยสภาพเศรษฐกิจที่กำลังย่ำแย่ นายกจึงได้โชว์วิสัยทัศน์สุดล้ำ โดยการแนะนำให้คนไทยเลี้ยงไก่บ้านละ 2 ตัว เพื่อรอเก็บไข่กิน หวังลดค่าใช้จ่าย วันนี้เราจึงได้รวบรวมข้อมูลเอาไว้ให้ ว่าถ้าหากอยากเลี้ยงไก่ 2 ตัวต้องเตรียมเงินไว้เท่าไหร่บ้าง ขั้นแรกเลยคือเราต้องมีไก่ ซึ่งไก่แต่ละสายพันธุ์ก็จะมีราคาและอัตราการออกไข่ที่แตกต่างกันออกไป แต่โดยทั่วไปแล้วลูกเจี๊ยบตัวเมียอายุต่ำกว่า 1 สัปดาห์จะมีราคาอยู่ที่ประมาณตัวละ 16 บาท ในขณะที่แม่ไก่สาวที่พร้อมจะวางไข่ (อายุประมาณ 17-18 สัปดาห์) จะมีราคาอยู่ที่ตัวละ 165-185 บาท ถ้าหากเลือกลูกเจี๊ยบมาก็อย่าลืมบวกค่าเสียเวลาและค่าอาหารเผื่อโตเข้าไปด้วย เมื่อมีไก่แล้วก็ต้องมีกรงและตาข่ายกันยุง สำหรับป้องกันงู แมลง และสัตว์อื่นๆ ที่อาจเข้ามาทำร้ายไก่ ราคาโดยรวมแล้วจะอยู่ที่ประมาณ 350-660 บาท ส่วนอาหารไก่ คุณจะโยนเศษอาหารที่คุณกินเหลือให้ไก่กินหรือให้อาหารสำเร็จรูปจำพวกรำหรือปลายข้าวก็ได้ ซึ่งอาหารไก่สำเร็จรูปจะมีราคาอยู่ที่ก.ก.ละ 15 บาท ในแต่ละวันไก่ 1 ตัวจะกินอาหาร 120ก. และดื่มน้ำสะอาด 0.5 ลิตร ดังนั้นอาหารไก่ 1 ก.ก.สำหรับเลี้ยงไก่ 2 ตัวจะอยู่ได้ประมาณ 4 วัน  สรุปแล้ว ต้นทุนค่าเลี้ยงไก่โดยรวมจะอยู่ที่ราวๆ […]

“เรียกสินสอดเป็นแสน แต่เจียวไข่ไม่เป็นนี่ไม่เอานะ” “ไม่มีสกิล = ฟรี ก็ถูกแล้วป่ะ?” หลายคนคงเคยเห็นโพสทำนองนี้ผ่านตากันมาบ้างไม่มากก็น้อย ทั้งที่เดิมทีแล้ว “สินสอด” มีไว้เพื่อเป็นค่าน้ำนมที่พ่อแม่ฝ่ายหญิงอุตส่าห์เลี้ยงดูเจ้าสาวมา กับอีกเหตุผลนึงคือเป็นหลักประกันว่าเจ้าบ่าวมีฐานะดีพอที่จะเลี้ยงดูเจ้าสาวได้ แต่นั่นเองที่ทำให้ภาระการหาเงินให้เพียงพอต่อค่าสินสอดตกมาอยู่ที่ฝ่ายชาย ถึงขนาดที่บางคนต้องไปกู้หนี้ยืมสินมาเพื่อให้ได้แต่งงานกับผู้หญิงที่ตนรัก และเมื่อมีฝ่ายหนึ่งต้องจ่าย ฝ่ายนั้นก็ย่อมคิดถึง “ความคุ้มค่า” กับราคาที่ต้องเสียไป ซึ่งส่วนหนึ่งอาจตีราคาผู้หญิงจากสกิลที่ตนเองมองว่าเป็นประโยชน์ เช่น ทำกับข้าวได้ ทำความสะอาดบ้านเป็น โดยอาจมองข้ามสกิลอื่นๆ เช่น ทำงานเก่ง เข้าสังคมเก่ง มีความฉลาดหลักแหลม ฯลฯ เพราะสกิลงานบ้านมันอาจดูจับต้องได้มากกว่า หรือผู้ชายกลุ่มนั้นรู้สึกว่าสกิลงานบ้านมีประโยชน์ต่อชีวิตเขามากกว่า แต่ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลไหน ผลลัทธ์ที่ออกมามันก็ใกล้เคียงกันคือ “ทำให้ผู้หญิงถูกตีราคาประหนึ่งสิ่งของ” มันจึงนำไปสู่คำถามว่าแล้วทุกวันนี้สินสอดยังจำเป็นอยู่มั้ย? ถ้าหากผู้หญิงไม่อยากถูกตีราคา งั้นก็ควรยกเลิกระบบสินสอดไปเลยไม่ดีกว่าหรือ?  คำตอบนี้อาจขึ้นอยู่กับตัวบุคคล ผู้หญิงสมัยใหม่ที่มั่นใจว่าตนเองมีดีกว่าแค่งานบ้านอาจไม่ต้องการสินสอดก็ได้ ในทางกลับกันผู้หญิงแบบอนุรักษ์นิยมที่ต้องการสินสอดเป็นหลักประกันเองก็ไม่ใช่เรื่องผิด เพียงแค่คุณต้องตกลงกับคนรักของคุณให้ได้ ถ้าติดปัญหาอย่างไรก็ให้หาทางออกร่วมกัน ไม่ใช่ปล่อยให้ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งรับกรรมอยู่คนเดียว แต่ถ้าจนแล้วจนรอดอีกฝ่ายก็ยังคงยืนยันว่าจะไม่จ่าย เพียงเพราะคุณไม่มีคุณสมบัติคุ้มค่าสินสอด มันก็อาจจะถึงเวลาแล้วที่คุณกับคนรักต้องแยกทางกันไป เพื่อที่เขาจะได้ไปตามหาคนที่ “คุ้มค่าคุ้มราคา” กว่า ในขณะที่คุณเองก็ได้มองหาคนที่จะมองเห็น “คุณค่า” ในตัวคุณด้วยเช่นกัน

หลังจากที่เมื่อวาน (วันที่ 2 ธันวาคม พ.ศ.2564) มีคำวินิจฉัยเรื่องสมรสเท่าเทียมถูกเผยแพร่ออกมา แทนที่ประชาชนจะสิ้นสงสัย กลับกลายเป็นประชาชนเกิดคำถามมากมายตามมาเข้าไปอีก เช่น 1. “ความหมายของการสมรส คือ ความสัมพันธ์ฉันสามีภริยาเพื่อการสืบเผ่าพันธุ์” ถ้าเช่นนั้นแล้วทำไมคู่แต่งงานชายหญิงบางคู่ที่ไม่มีลูก ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งหรือทั้งสองคนเป็นหมันจึงยังคงได้สิทธิ์สมรสอยู่? 2. “คู่แต่งงานชายหญิงมีการส่งต่อความผูกพันระหว่างพ่อ แม่ พี่ น้อง ลุง ป้า น้า อา ซึ่งกลุ่มความหลากหลายทางเพศไม่อาจสร้างความละเอียดอ่อนดังกล่าวได้” ความผูกพันอันละเอียดอ่อนที่ว่านี้คืออะไร? แล้วทำไมกลุ่ม LGBTQIA+ จะรักครอบครัวและญาติพี่น้องของตัวเองเหมือนคนปกติทั่วไปไม่ได้? แล้วถ้าหากความผูกพันเฉกเช่นครอบครัวคือจำเป็นต้องมีทายาททางสายเลือดเท่านั้น มันก็จะวกกลับไปที่ข้อ 1 ว่าแล้วคู่แต่งงานที่รับบุตรบุญธรรมมาเลี้ยงหรือไม่มีบุตรเลยทำไมถึงยังได้สิทธิ์สมรสอยู่? 3. “หากวิทยาการก้าวหน้ามีการค้นพบรายละเอียดเพิ่มเติมว่าสัตว์โลกบางประเภทมีพฤติกรรมแปลกแยกออกไป ให้จัดเป็นกลุ่มต่างหากเพื่อศึกษาต่อ” ในทางธรรมชาติพฤติกรรมรักร่วมเพศของสัตว์ถือเป็นเรื่องปกติ เช่น การรักร่วมเพศของโลมาปากขวด ลิงแม็กแคก ลิงโบโนโบ หงส์ หรือแม้กระทั่งสิงโต เพราะสำหรับสัตว์หลายชนิด เซ็กส์ไม่ใช่แค่เรื่องของการสืบพันธ์ุ แต่เป็นเรื่องของการหาความสุข การเข้าสังคม หรือแม้แต่การสร้างความแน่นแฟ้นในกลุ่มด้วย  เช่นเดียวกับนักรบกรีกโบราณหรือพิธีชูโดของซามูไรในสมัยก่อน ที่นักรบอาวุสโสต้องมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับเด็กหนุ่มอ่อนประสบการณ์ เพื่อที่นักรบอาวุสโสจะได้ดูแล สอนวิชา และปกป้องเด็กเหล่านั้นให้อยู่รอดปลอดภัยในสังคม ดังนั้นเราจึงไม่อาจฟันธงได้ว่าอะไรคือความถูกต้อง อะไรคือความแปลกแยก […]